Afgeleid van het
Palladio-motief
is het vooral in de tweede helft van de 19e eeuw voorkomende Venetiaanse venster, ook wel
Palladiaans venster of Serliana genoemd.
Net als bij het Palladio-motief gaat het bij dit
venster
om drie gekoppelde openingen die samen één
geheel vormen. Het is daarom een
drielichtvenster,
waarvan het middelste deel groter is en aan de bovenkant door een boog wordt afgesloten en de
zijlichten
veelal vlak beëindigd zijn.
Bij het Palladio-motief is de boog een rondboog, het Venetiaanse venster wijkt daar nogal eens van af, met een
spitsboog
of
tudorboog.
Vanwege die afwijkingen is de term 'Venetiaans venster' beter dan 'Palladiaans venster' of 'Serliana', die te sterk
verwijzen naar de renaissance-oorsprong.
Bij een nog vrijere variant zijn ook de zijlichten niet vlak beëindigd, die vorm heeft geleid tot de beeldende naam
'
engelenvenster'.
Meer nog dan het Venetiaanse venster is dat vooral te vinden in de topgevel van boerderijen.
Een enkele keer zien we dat het middenraam geflankeerd wordt door zuiltjes, een rudiment van het
oorspronkelijke Palladio-motief.
Tekst: Jean Penders (09-2012). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
